En una lección del gran Juan Tamariz:
Se mia mathima apo ton megalo mago Juan Tamariz:
Los Hilos Mágicos
Οι Φανταστικές Κλωστές
του
Juan
Tamariz
μετάφραση
Αρετή Πουλατσίδου
Οι φανταστικές
κλωστές, όπως λέει και ο τίτλος, αναφέρονται στο να φαντάζεσαι πως απ’ τα μάτια
σου βγαίνουν πολύχρωμες, λαμπερές πανέμορφες κλωστές, τις οποίες μπορείς να
ρίχνεις πάνω στα μάτια των θεατών σου απλά και μόνο κοιτώντας τους. Αυτές τις
κλωστές, αν και νοερές, πρέπει να μπορείς να τις οραματίζεσαι έτσι ώστε να
είσαι ικανός να τις βλέπεις να βγαίνουν από τα μάτια σου και να πέφτουν πάνω
στα μάτια των θεατών σου.
Απ’ την αρχή της
πράξης σου, όταν πηγαίνεις να παρουσιάσεις ένα παιχνίδι, και πριν πεις τίποτα, πριν
αρχίσεις να ενεργείς, πριν κάνεις την παραμικρή γκριμάτσα ή παρουσιάσεις τα
αντικείμενα κάποιου παιχνιδιού, μπορείς ν’ αρχίσεις να επικοινωνείς ρίχνοντας
τις φανταστικές πολύχρωμες κλωστές στα μάτια όλων των θεατών. Σημαντικό είναι
να μην ξεχνάς τους θεατές που βρίσκονται πίσω πίσω, να φτιάξεις δηλαδή ένα
είδος ιστού μιας μαγικής αράχνης, που βγαίνει από τα μάτια σου και φτάνει στα
μάτια όλων των θεατών, μπροστινών και… πισινών.
Θα πρέπει επίσης
να φροντίσεις να μην απευθύνεσαι μόνο σε ένα τμήμα των θεατών, ούτε στο θεατή
που σου είναι πιο συμπαθής, ούτε σε αυτόν που γνωρίζεις καλύτερα. Συχνά, άθελά
σου, συμβαίνει, είτε από αμηχανία είτε για τη συγκέντρωση στο παιχνίδι που κάνεις,
να κοιτάζεις πάντα τον ίδιο θεατή ή την ίδια ομάδα θεατών: αισθάνεσαι πιο
άνετα, είναι φίλοι κλπ. Οι υπόλοιποι θεατές όμως θα νιώσουν πιο απόμακροι, ότι
δέχονται λιγότερη επικοινωνία και δεν θα τους αρέσει η παράσταση, ακόμη κάποιος
μπορεί να αφαιρεθεί ή να βαρεθεί. Για να μην είσαι εσύ αυτός που θα βαρεθεί,
σταματάω εδώ.
Τεντώνοντας και δένοντας τις κλωστές
Ένα σημαντικό
σημείο είναι να μην κοιτάζεις μόνο όσους βρίσκονται μπροστά, αλλά επίσης αυτούς
που βρίσκονται πιο πίσω, στη δεύτερη, τέταρτη ή πέμπτη σειρά, εάν δουλεύεις με
μία ομαδούλα κόσμου που είναι καθιστοί ή όρθιοι, μέχρι και την τελευταία σειρά
στο βάθος. Πρέπει να έχεις στο νου σου να κοιτάζεις πού και πού όσους είναι στο
βάθος. Γι’ αυτό κατεύθυνε το βλέμμα σου πάνω από τα κεφάλια της πρώτης σειράς
και ρίχνε τις φανταστικές κλωστές σου σε όλους, ειδικά σε αυτούς που είναι
μακριά σου, στο βάθος, πίσω πίσω κλπ.
Όμως, όπως είναι
λογικό, δεν γίνεται κατά τη διάρκεια της παράστασης να σκέφτεσαι όλη την ώρα
αυτές τις κλωστές. Γι’ αυτό συνιστώ να τις σκέφτεσαι μόνο κάθε φορά που
ολοκληρώνεις ένα παιχνίδι και πριν ξεκινήσεις το επόμενο. Τότε είναι η ιδανική
στιγμή να παρατηρήσεις πώς είναι οι φανταστικές κλωστές, εάν είναι τεντωμένες
(εννοώ εάν οι θεατές σε κοιτάζουν και δεν είναι αφηρημένοι, κουβεντιάζουν
μεταξύ τους ή έχουν έκφραση βαρεμάρας στο βλέμμα τους).
Εάν αντιληφθείς
ότι κάποια κλωστή δεν είναι τεντωμένη, πρέπει να την τεντώσεις: αυτό σημαίνει
πως αν κάποια συγκεκριμένη στιγμή κοιτάξεις και δεις ένα θεατή ή ένα γκρουπ
θεατών να είναι αφηρημένος ή να μην πολυενδιαφέρεται, μπορείς, χωρίς να τον
πιέσεις, να τον βοηθήσεις να αισθανθεί επικοινωνία κι έτσι να τεντώσεις την
κλωστή. Αυτό σημαίνει δηλαδή να
κοιτάζεις απευθείας σε αυτούς και να τους μιλάς. Για παράδειγμα εάν το επόμενο
παιχνίδι είναι με χαρτιά, θα μπορούσες να πεις: «Και τώρα, γνωρίζετε όλοι τη
γαλλική τράπουλα;» (απευθύνεσαι προς το γκρουπ ή το θεατή που ήταν αφηρημένος
ενώ κάνεις την ερώτηση). Φυσιολογικά, αυτό τους βοηθάει να σε δουν και να
αποκτήσουν επικοινωνία μαζί σου.
Τελευταία
σημαντική λεπτομέρεια: δεν πρέπει να αφήσεις τις κλωστές να σπάσουν. Αν σπάσουν
οι κλωστές σημαίνει ότι κάποιος ή κάποιοι θεατές σταμάτησαν να σε προσέχουν,
κοιτάζουν κάπου αλλού ή βρίσκονται τελείως εκτός ομάδας. Τότε θα πρέπει να
διακρίνεις δύο περιπτώσεις:
§ Η
πρώτη, όταν οι θεατές δεν θέλουν να συνεχίσουν να βλέπουν παιχνίδια, κι αυτό
είναι σημαντικό να το αντιληφθείς, έτσι ώστε είτε να σταματήσεις είτε να
αφήσεις όσους δεν θέλουν να προσέχουν γιατί δεν τους αρέσει το παιχνίδι.
§ Η
δεύτερη, όταν κάποιος ή κάποιοι θεατές έχουν νιώσει παραμελημένοι κατά τη
διάρκεια του παιχνιδιού ή είναι λίγο κουρασμένοι. Σε αυτές τις περιπτώσεις δέσε τις κλωστές, δηλαδή πιο απλά
απευθύνσου σ’ αυτούς τους θεατές και ζήτησέ τους να συνεργαστούν ενεργά. Για
παράδειγμα, κάνε τους να σε πλησιάσουν ή να ανακατέψουν τα τραπουλόχαρτα ή να κρατήσουν ένα πανί ή ό,τι άλλο θα
μπορούσε να βρίσκεται στο παιχνίδι που θέλεις να κάνεις. Έτσι ξαναβρίσκουν
ενδιαφέρον και μπαίνουν ξανά στην ομάδα.
Θα δεις ότι με
όλα αυτά οι παραστάσεις σου θα είναι πιο ενδιαφέρουσες και συναρπαστικές, μόνο
μην το παρακάνεις με τη συγκεκριμένη τεχνική και μεταμορφωθείς σε αληθινή αράχνη,
πράγμα που θα ήταν αρκετά αποκρουστικό.
