Ya estamos trabajando en el Teatro Nacional del Norte de Grecia en la nueva producción, Νόστος. Yo dirijo este espectáculo con marionetas, actores, música en vivo y teatro de sombras,con fecha de estreno 11 de marzo.Es una creación colectiva donde participan muchos profesionales del teatro donde cada uno pone su grano de arena y mucho más. La idea nació hace años, me vino leyendo este texto que pertenece al guión de la película "La mirada de Ulisses" de Theo Angelopoulos
"Cuando regrese, lo haré con la ropas de otro, con el nombre de otro. Nadie me esperará. Si me miras desconfiada y me dices, no eres él, te mostraré signos y me creerías. Te hablaré del limonero de tu jardín, de la ventana en la esquina que deja pasar la luz de la luna y las marcas de tu cuerpo, marcas de amor. Y cuando subamos temblorosos a nuestra estancia, entre abrazos y entre susurros de amor, te hablaré del viaje durante toda la noche. Y todas las noches siguientes, entre abrazos y palabras de amante, te contaré toda la historia de la humanidad. La historia que nunca termina."
Odiseo a Penélope en Homero.
"When I‘ll return, it will be with the clothes of another and with another man’s name. My coming will be unexpected. If you look at me unbelieving and say, you are not he, I will show you signs and you will believe me. I will tell you about the lemon-tree in your garden, the corner window that leaves the moon’s light pass through, and about signs of your body, signs of love. And when we‘ll go trembly to our old room, between hugs and whispers of love, I‘ll tell you about the journey all night long. And then all the nights to come, between hugs, between lover’s words, I’ll tell you the history of the humanity. The history that never ends."
Odyssey to Penelope in Homer.
"Quand je retournerai, ça sera avec les vêtements de quelqu’un d’autre, le nom de quelqu’un d’autre. Mon arrivee sera inattendue. Si tu me regarderas avec de la defiance et me diras, tu n'es pas lui, je te montrerai des signes et tu vas me croire. Je te parlerai du citronnier dans ton jardin, de la fenêtre faisante coin qui laisse passer la lumière de lune, et puis des signes de ton corps, signes de l'amour. Et quand nous monterons tremblants à notre vieille pièce, entre nos étreintes et entre les chuchotements d’amour, pendant toute la nuit je te parlerai du voyage. Et pendant toutes les nuits à venir, entre les étreintes et les paroles de l’amant, je te raconterai toute l’histoire de l'humanité. L'histoire qui ne finit jamais."
Odysseus à Penélope dans Homere.
"Όταν γυρίσω
θα γυρίσω με τα ρούχα και τ’ όνομα ενός άλλου.
Κανείς δε θα με περιμένει.
Kι αν δε με γνωρίσεις και πεις
«Δεν είσαι εσύ»,
θα σου δώσω σημάδια, να πιστέψεις.
Tη λεμονιά στον κήπο σου.
Tο ακρινό παράθυρο που μπάζει το φεγγάρι.
Kι ακόμα, σημάδια του κορμιού και της αγάπης.
Kι όταν ανεβούμε τρέμοντας στο παλιό δωμάτιο,
ανάμεσα σ’ ένα αγκάλιασμα κι ένα άλλο,
ανάμεσα σ’ ένα κάλεσμα κι ένα άλλο,
θα σου διηγούμαι το «ταξίδι» όλη νύχτα
κι όλες τις νύχτες που θα ’ρθουν.
Ανάμεσα σ’ ένα αγκάλιασμα κι ένα άλλο,
ανάμεσα σ’ ένα κάλεσμα κι ένα άλλο,
όλη την ανθρώπινη περιπέτεια,
την περιπέτεια που ποτέ δεν τελειώνει..."
Ya estamos en la web del Teatro nacional. Pronto subiré nuevas noticias del espectáculo.
Κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που αφήνουν τα σπίτια τους, εγκαταλείποντας ένα όνειρο, προς αναζήτηση ενός καλύτερου κόσμου. Άνθρωποι φεύγουν από τον νότο προς τον βορρά, άνθρωποι φεύγουν από την ανατολή προς τη δύση, άνθρωποι φεύγουν από τον νότο της Δύσης προς τον βορρά της Δύσης. Πολλές φορές, όμως, πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν καταφέρνουν ποτέ να πλησιάσουν το όνειρό τους, να φτάσουν, δηλαδή, σε αυτόν τον καλύτερο κόσμο, στην ονειρεμένη «Δύση». Κάποιοι, λίγο πιο τυχεροί, που καταφέρνουν να φτάσουν στην καινούρια χώρα, έρχονται αντιμέτωποι με δύσκολες και πρωτόγνωρες εμπειρίες, συνειδητοποιώντας από κοντά την σκληρή πραγματικότητα του να είναι κανείς αόρατος, περιθωριοποιημένος, ένας πολίτης «δεύτερης» κατηγορίας.
Σε αυτούς τους ανθρώπους εστιάζει και η παράσταση «Νόστος». Σε όλους αυτούς τους μετανάστες ή πρόσφυγες που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για χρόνια και, έχοντας περάσει μια δύσκολη ζωή στην ξενιτιά, κάποια στιγμή, έρχεται η ώρα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Είναι η μέρα της επιστροφή τους…
Νόστος… Ποιες είναι οι αναμνήσεις τους; Τι από αυτά που άφησαν τότε πίσω είναι εκεί τώρα για αυτούς; Πώς είναι τα πράγματα όταν επιστρέφουν; Πόσο έχουν αλλάξει οι ίδιοι; Πόσο η πατρίδα τους; Πόσο ο κόσμος τους; Βρίσκουν ανταπόκριση τα όνειρα και οι προσδοκίες τους; Πού ανήκουν τελικά αυτοί οι άνθρωποι;
Πρόκειται για μια σύγχρονη παράσταση κουκλοθεάτρου με ηθοποιούς, με μουσική επί σκηνής και θέατρο σκιών. Όλες οι παραπάνω τέχνες και τεχνικές συνδυάζονται δημιουργικά προσφέροντας η καθεμιά ξεχωριστά στο χτίσιμο των πέντε ιστοριών που παρουσιάζονται στην παράσταση, των πέντε, δηλαδή, διαφορετικών ανθρώπων που, μετά από πολλά χρόνια, επιστρέφουν στην πατρίδα τους: στο Αφγανιστάν, στην Αλβανία, στην Μπουρκίνα Φάσο, στη Γουατεμάλα και στην Ελλάδα.
Σκηνοθεσία: Vío, Koldo
Μουσική: Μέτσιος, Παύλος
Οργάνωση παραγωγής: Πάνος, Δημοσθένης
Ηθοποιοί
Γιαννούση, Ελένη
Γκρέζιος, Γιάννης
Δαλιάκα, Αναστασία
Μεβουλιώτης, Μάριος
Ροδοβίτης, Τάσος
Κουκλοθέατρο ΚΘΒΕ
Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών - Φουαγιέ (11/03/2017 - 09/04/2017)
Το κείμενο είναι αποτέλεσμα συλλογικής δημιουργίας όλης της ομάδας και προέκυψε μέσα
από έρευνα και πρόβες.
Θώμογλου, Τάσος - Φωτογράφος
Το κείμενο είναι αποτέλεσμα συλλογικής δημιουργίας όλης της ομάδας και προέκυψε μέσα
από έρευνα και πρόβες.
Θώμογλου, Τάσος - Φωτογράφος
Cuando regrese, lo haré con la ropas de otro, con el nombre de otro. Nadie me esperará.
Si me miras desconfiada y me dices, no eres él, te mostraré signos y me creerías. Te
hablaré del limonero de tu jardín, de la ventana en la esquina que deja pasar la luz de la
luna y las marcas de tu cuerpo, marcas de amor. Y cuando subamos temblorosos a
nuestra estancia, entre abrazos y entre susurros de amor, te hablaré del viaje durante
toda la noche. Y todas las noches siguientes, entre abrazos y palabras de amante, te
contaré toda la historia de la humanidad. La historia que nunca termina.
Odiseo a Penélope en Homero
Cuando regrese, lo haré con la ropas de otro, con el nombre de otro. Nadie me esperará.
Si me miras desconfiada y me dices, no eres él, te mostraré signos y me creerías. Te
hablaré del limonero de tu jardín, de la ventana en la esquina que deja pasar la luz de la
luna y las marcas de tu cuerpo, marcas de amor. Y cuando subamos temblorosos a
nuestra estancia, entre abrazos y entre susurros de amor, te hablaré del viaje durante
toda la noche. Y todas las noches siguientes, entre abrazos y palabras de amante, te
contaré toda la historia de la humanidad. La historia que nunca termina.
Odiseo a Penélope en Homero
No hay comentarios:
Publicar un comentario